fotograf kareleri hayatı ne kadar yansıtır veya fotograf kareleri hayattan daha fazlasını anlatabilir mi, her sorunun bir cevabı olması gerekir mi yoksa soruyu sormuş olmak yeterli midir..

şarkı söylemek

la lalalaylaaay... lalalala laay.. şarkı söylemek istiorm, böyle bağırı çağıra.. ama kimse beni duysun istemiorm.. o enerji dışarı kaçmasın die.. içimdeki dokunsan ağlayacaklı olan görülmesin die.. istediklerim olmayınca çocuk gb davranmak istemiorm ama başka türlüsünü öğrenemiyorum, olgun davranmak iğreti duruyomuş gb geliyor, oysa dıştan hiç de öyle görünmüyor.. içimdeki, adeta dışarı çıkmamak istercesine, güleç yüzümün, şarkı söyleyen sesimin, heyecanlı bünyemin içine gizleniveriyor.. 'sen' böylesin veya böyle değilsin yargılarına varmaları için hangi arada derede nası bi izlenim bırakıyorum acaba..